Samenwerking. Hoe krijg ik ze zover?!
Ja daar sta je dan. Je hebt een mooi innovatief idee.
Je hebt je mensen bij elkaar gezocht op kennis en expertise.
Mensen waar je logisch gezien stappen mee zou moeten kunnen maken. Je idee is goed en levensvatbaar. Jullie zijn er klaar voor en hebben er zin in. Niets staat in de weg voor een fijne samenwerking met goede resultaten.
Maar dan blijkt de realiteit een andere dan je zou wensen!
Gedoe als spelbreker
Gedoe in samenwerking blijkt een spelbreker in veel innovatieve trajecten. Niet zozeer het gedoe over de technische inhoud, – want ontwikkelen gaat nu eenmaal met hindernissen- nee, dit is ander gedoe. Gedoe waarbij de samenwerking op de proef wordt gesteld. Waar onbegrip onrust veroorzaakt. Waar enthousiasme, nauwkeurigheid en resultaten onder lijden. Waardoor zaken onnodig lang duren. Dat soort gedoe, dus.
Gedoe herkennen
Gedoe is herkenbaar in een medewerker, die maar niet lijkt te begrijpen wat je bedoelt, ook niet na 4 gesprekken.
In je collega waarvan je het idee hebt dat zij het één zegt, maar die iets anders doet.
Of waarbij er enthousiasme alom is voor een nieuw idee, maar als er uitgevoerd moet worden, blijken sommige enthousiastelingen al snel de interesse te verliezen. En je krijgt ze op een of andere manier niet meer gemotiveerd.
Gedoe zie je ook in het werk, na vergaderingen waar voor jou duidelijke afspraken zijn gemaakt, actielijsten zijn uitgewerkt en er vervolgens (te) weinig wordt uitgevoerd.
Het is gedoe waar je zo op het oog niet echt de vinger achter krijgt.
Je wilt er wel wat aan doen, maar weet niet zo goed hoe.
Hanno’s enthousiasme in de kiem gesmoord
Hanno Jansen is zo’n innovator. Bezig met een mooie ontwikkeling in de zorg, maar vastgelopen in de samenwerking met zijn team.
Hanno ergerde zich aan het gebrek aan enthousiasme bij zijn mensen toen hij met een revolutionair innovatief idee kwam. ‘Als we deze techniek gaan toepassen komen we heel snel bij een werkbaar product,’ aldus een enthousiaste Hanno, tijdens een ingelast werkoverleg,
‘Ja, we moeten wel een en ander aanpassen in het plan, maar volgens mij moet dat wel lukken. Als iedereen maar een beetje meewerkt.’
Er volgden allerlei kritische vragen, ‘Wat jij wil kan zo helemaal niet …, er moet eerst meer gerekend worden…hoe past dit nou bij ,…..we hebben al zoveel werk..’ kreeg hij te horen van zijn collega’s, als reactie op zijn voorstel.
Hanno had niet direct een antwoord op al die maren…Maar werd er geïrriteerd van: “Ze stellen alleen maar moeilijke vragen. De details komen later wel. Waarom zien ze niet dat dit een goede oplossing is?’
Hanno’s frustratie
Dit was niet de eerste keer dat hij zijn team niet meekreeg in zijn plannen. Hanno raakt er ernstig gefrustreerd van.
‘Iedere keer als ik met een beter idee aankom, ketst het af op allerlei onzin bezwaren’, Ik krijg er maar geen vat op, vertelde hij me, toen ik hem vroeg hoe de samenwerking in zijn team verliep.
Hanno ziet de wereld zoals hijzelf is
En zijn collega’s ook. Maar doordat ze onderling van voorkeursstijl verschillen en ze niet goed inzicht hebben hoe de ander de wereld ziet, ontstaat er gedoe. Hoe duidelijk de afspraken en procedures ook zijn. Hoe enthousiast en aardig ze elkaar ook vinden.
Het ontwarren van gedoe in communicatie en in samenwerking begint met herkenning van de voorkeursstijl van jezelf en de ander.
Communiceer beter door DISC inzichten
In Hanno’s team bracht de DISC analyse een uitkomst. In zo’n analyse wordt gemeten welke voorkeursstijl jij hanteert in je gedrag. Heb je een voorkeur voor dominantie? Is introversie meer passend? Ben je resultaatgericht of meer van het proces?
Na een analyse van de persoonlijke gedragsstijlen van Hanno’s team bleek het spanningsveld vast te zitten op de manier waarop Hanno zijn medewerkers aansprak. En de manier waarop zij op hem reageerden. De manier waarop hij hamerde op snelle resultaten werkte averechts op zijn team.
Verschil moet er wezen?!
Hanno met zijn dominante en interactieve stijl had moeite met de details in de ontwikkelingsfase. Zijn collega’s, met een voorkeur voor details en overzicht, probeerden Hanno steeds haarfijn uit te leggen waar de problemen op zouden treden. Details waarop Hanno ongeduldig reageerde. Hij vond dat al dat geneuzel (zijn woorden…) het enthousiasme eruit haalde.
Het ongeduld van Hanno werd daarop door de betreffende collega’s weer geïnterpreteerd als desinteresse over de goedbedoelde uitleg.
Irritatie alom, voortgang was ver te zoeken. En het ging allang niet meer over de productontwikkeling.
Verschil moet je weten!
Inzicht in de eigen voorkeursstijl van gedrag – op basis van DISC – liet vele kwartjes vallen in dit team. Mannen die al jaren samenwerkten, begrepen ineens waarom de samenwerking met bepaalde collega’s zo stroef kon verlopen. Waarom vorige projecten spaak liepen. Waar de irritatie om Hanno’s enthousiasme vandaan kwam.
Hanno en zijn team werken inmiddels hard aan de nieuwe innovatie. De resultaten zijn veelbelovend. Maar het allerbelangrijkste aldus Hanno : ‘De samenwerking is er leuker en beter door geworden.’
